Międzynarodowy Instytut Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie powstał na mocy międzynarodowej umowy między UNESCO, a Rządem RP i jest unikalną placówką w krajach, które przystąpiły ostatnio do Unii Europejskiej.tl_files/Pictures_RS/imibmik.jpg Formalne podstawy dla funkcjonowania jednostki stworzyła ustawa sejmowa z 26 czerwca 1997 roku, jednak faktycznie swoją działalność naukową Międzynarodowy Instytut rozpoczął w 1999 roku.

Unikalność Instytutu i jego międzynarodowy charakter polega m.in. na funkcjonowaniu w oparciu o wzorce najlepszych placówek naukowych na świecie. I tak, większość członków Międzynarodowego Komitetu Doradczego (Rady Naukowej) to uczeni z zagranicy. Wszystkie pozycje liderów zespołów naukowych są obsadzane na drodze międzynarodowego konkursu rozstrzyganego przez ten Komitet. Liderami zespołów mogą być osoby każdej narodowości i bez habilitacji; wymóg na takie stanowisko w Instytucie to doktorat i znaczący dorobek naukowy. Wszystkie osoby są zatrudniane na podstawie terminowych kontraktów, a przedłużenie umowy pracownikom naukowym jest możliwe po pozytywnej okresowej ocenie przez zewnętrznych, zagranicznych recenzentów. Główne cele Instytutu to prowadzenie podstawowych badań naukowych w dziedzinie medycyny molekularnej (mechanizmy nowotworzenia i starzenia, molekularne podstawy chorób neurodegeneracyjnych takich jak choroba Alzheimera czy Parkinsona, odporności na antybiotyki, immunologii i naprawy genomu) oraz wdrażanie osiągnięć naukowych do praktyki i popularyzacja nowoczesnej medycyny i biologii molekularnej.

Obecną strukturę MIBMiK tworzy 12 grup badawczych:

Powstały w połowie lat 90-tych w Polsce nowy instytut naukowy, zajmujący się biologią molekularną i komórkową, w ciągu 20 lat swej działalności zaistniał znacząco w europejskiej przestrzeni badawczej. Jednym z dowodów na dostrzeżenie Instytutu przez zagranicę są bardzo częste wizyty licznych gości: naukowców, organizatorów nauki, przedstawicieli przemysłu biotechnologicznego oraz dziennikarzy. Nowoczesna formuła Instytutu sprawdza się i pokazuje, że działalność naukowa może bardzo szybko generować nowe miejsca pracy nie tylko w samej nauce, ale także w usługach, czy firmach biotechnologicznych. Inwestycja w tego typu jednostkę jest doskonałą inwestycją na przyszłość. Wśród około 150 osób pracujących w Instytutucie 50 to doktoranci: ci obiecujący młodzi ludzie to przyszli liderzy zespołów naukowych, nauczyciele akademiccy, pracownicy przemysłu biotechnologicznego, szpitali, przychodni medycznych i placówek administracji państwowej.